تکراری

حرف های ناگفته

تکراری

حرف های ناگفته

دلداده

 

 

ایستاده روی پلکهام،

و گیسوانش،

درون موهام

شکل دستهای مرا دارد،

رنگ چشمهای مرا...

در تاریکی من محو می شود،

مثل سنگ ریزه ای دربرابر آسمان.

چشمانی دارد همیشه گشوده،

که آرام از من ربوده...

رویاهایش ،

با فوج فوج روشنایی،

ذوب می کنند

خورشیدها را

و مرا وامی دارند به خندیدن،

گریستن،

خندیدن

و حرف زدن،

بی آنکه چیزی برای بیان باشد.

شاعر: پل الوار

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد