تکراری

حرف های ناگفته

تکراری

حرف های ناگفته

سال زخمی

هفت سین که چیده می شود 

خانه 

 بوی عید می دهد  

دختر فقیر گل فروش  

جامه سپید به تن می کند  

ولی ... 

دردهای ما هنوز  کهنه

زخم های ما هنوز سترگ

 مانده است 

 

 

کشتار روح

     در حوالی کوچه های تاریک شب 

     آنجا که 

     به دوش می کشم 

     انسانیت را 

      سگرمه های  

     تلخ زمین  

     و سلقمه های آسمان  

     پیکرم را  

     به تاراج می برند  

     و خونابه انسانیت زمین را  

     فرش می کند   

   

پ:هردم آید غمی از نو به مبارکبادم